به مقتضاى روایات عدیده‏اى که از امامان بزرگوار راجع به فضایل و مناقب حضرت فاطمه معصومه سلام‏اللَّه‏علیها و ثواب زیارت آن مخدّره معظّمه رسیده است، طبعاً ولىّ‏عصر، امام زمان ارواحنافداه نیز براى آن بانوى بهشتى احترام و تعظیم فراوان قائلند و از روى همین قراین و شواهد مى‏توان گفت که آن ولى‏اعظم خدا نیز به زیارت عمّه بزرگوار خود، حضرت فاطمه معصومه سلام‏اللَّه‏علیها اهتمام دارند و مرقد مطهّر وى مورد توجّه، عنایت و الطاف امام زمان علیه‏السّلام مى‏باشد.
و به همین مناسبت زائران بقعه منوّره از زن و مرد نیز مورد لطف خاصّ امام زمان علیه‏السّلام مى‏باشند، زیرا آن حضرت مى‏بینند که دلدادگان آل محمّد و شیعیان اهلبیت علیهم‏السّلام سر بر آستان عمّه گرانقدرشان ساییده و عتبه مبارکه و ضریح مقدّس او را مى‏بوسند.
اینها مطالبى بود که با ملاحظه اخبار و روایات مربوط به زیارت بى‏بى دو عالم ذکر کردیم. علاوه که بعضى از مکاشفات و رؤیاهاى صادقه نیز که براى اهل‏دل و صاحبان‏نفوس‏زکیّه واقع شده، حکایت از همین معنا مى‏کند.
مرحوم آیت‏اللَّه حاج آقا مرتضى حایرى رضوان‏اللَّه‏علیه، فرزند برومند مؤسّس حوزه‏علمیه‏قم مرحوم آیت‏اللَّه‏العظمى حاج شیخ عبدالکریم حائرى قدس‏سرّه‏الشریف در یادداشتهاى خود نوشته‏اند: من این جریان را که اهل علم و تحقیق و دقّت در امور، زیارت حضرت معصومه سلام‏اللَّه‏علیها را در قسمت بالاسر حرم حضرت فاطمه‏معصومه سلام‏اللَّه‏علیها انجام مى‏دادند، نمى‏پسندیدم براى اینکه:
اولاً سلام به حسب اعتبار عرفى باید به طرف آن موجود محترم باشد نه بالاى سر او و رو به قبله، که جسم مطهّر در طرف چپ واقع مى‏شود. و تا آنجا که مى‏دانم در هیچ‏یک از سلام‏ها به این شکل نرسیده است.
و ثانیاً در خصوص ضریح آن حضرت که قبر مطهّر انحراف دارد، صورت مطهّر نوعاً در پشت سر واقع مى‏شود.
شبى خواب دیدم که سه‏نفر مردمان بیابانى و بیابان‏گشته که یکى از آن سه بزرگوار - در عالم خواب معلوم بود که امام‏عصر عجّل‏اللَّه‏تعالى‏فرجه‏الشّریف بود، در پشت سر حضرت، رو به قبله در طرف سر مبارک ایستاده‏اند و به حسب ظاهر زیارت مى‏کنند، یعنى معلوم بود که براى زیارت ایستاده‏اند، ولى من کلمات آنها را نمى‏شنیدم.
بعداً من به روایت سعد، که دلیل بر زیارت آن وجود مبارک است مراجعه کردم. دیدم "عندالرأس‏مستقبل‏القبلة" دارد؛ یعنى نزد سر و جانب سر، روبه‏قبله و "فوق الرأس" ندارد که معنى آن "بالاى سر" باشد. ونزد سر، روبه قبله، باتوجه به عرفیّت سلام که باید رو به جانب جسد مطهّر باشد منطبق بر همان موضع مى‏باشد که در عالم خواب امام علیه‏السّلام و دو نفر از یاران آن بزرگوار ایستاده بودند. یادداشتهاى مرحوم آقاى حایرى، ص 118